Romantyczne spotkania z dworem
w Tuchanowiczach — kl. IIIbg

27 listopada 2012 roku

2012.11.27 — Romantyczne spotkania z dworem w Tuchanowiczach (fot. Rafał C.)

Czyli a to Polska właśnie

Dnia 27 listopada 2012 roku, uczniowie i uczennice klasy IIIbg Katolickiego Gimnazjum im. św. Filipa Neri w Radomiu wraz z wychowawczynią siostrą Barbarą Pańkowską przygotowali inscenizację dziewiętnastowiecznego dworku szlacheckiego. Głównym bohaterem przedstawienia był Adam Mickiewicz, w którego rolę wcielił się Piotr Bródka. Sztuka składała się z oœmiu epizodów. Do każdego z nich zapraszali: Zofia Chojnacka w czarnym stroju i Szymon Witkowski odziany w niebieską koszulę. Swoją obecnoœcią na widowni zaszczycili nas pani profesor Ewa Podgajna, siostra Beata Karwowska oraz nieodłączny goœść pan Rafał Celej.

Pierwszą odsłoną była ballada „Świtezianka”, w której mogliśmy zanurzyć się w świat fantastyczny, wprowadzony do literatury przez wieszcza narodowego – Adama Mickiewicza. Narratorami w utworze, tworzącymi tajemniczy nastrój, byli kolejno: Piotr Kosiec, Piotr Mikołajczyk oraz Mateusz Lipczyński, który rozpoczął tę scenę następującymi słowami:

„Jakiż to chłopiec piękny i młody,
a jaka to obok dziewica,
brzegami sinej Świtezi wody,
idą przy świetle księżyca”

Rolę zdradliwego strzelca odegrał klasowy romantyk – Dominik Łepecki, ubrany w zielony strój. Jego ukochaną była Dziewczyna z Lasu, czyli Paulina Bartosiak w koronkowaej sukience koloru ecru, przepasana złotym paskiem. Uczesana w kucyki, związane miodowymi wstążkami, zachwycała myśliwego. Nagle, ze srebrzystego jeziora wynurzyła się piękna nimfa, w której rolę wcieliła się Agata Fogiel z rozwianymi blond włosami, ubrana w sukienkę przyozdobioną dużą, niebieską kokardą. Oczarowany jej wdziękami Strzelec, złamał wieczną przysięgę miłości którą złożył Dziewczynie. Jego ukochana, widząc zdradę, jakiej dopuścił się jej wybranek, odrzuciła go, mówiąc:

„A gdzie przysięga?! A gdzie moja rada?! Biada twemu życiu, biada!”.

Ballada kończy się, kiedy królowa Świtezianek wciąga Strzelca w głębiny jeziora i zaczyna beztrosko pląsać po jego tafli.

W następnym akcie przenosimy się do szlacheckiego dworku w Tuchanowiczach, gdzie odbywa się rozmowa pomiędzy sługą Jędrzejem (Bartłomiej Sulima), Hrabią (Wiktor Chrzanowski), Marylą Wereszczakówkną (Martyna Falkiewicz) oraz Adamem Mickiewiczem. Sługa przybliża nam historię nieszczęśliwej miłości wiejskiej dziewczyny – Krysi (Natalia Mazurkiewicz), która z powodu złamanego serca chce dołączyć do grona Świtezianek:

„O wy, co mieszkacie w wodzie
siostry moje Świtezianki,
słuchajcie w ciężkiej przygodzie
głosu zdradzonej kochanki”.

W role nimf wodnych wcieliły się: ubrana w emanującą namiętnością, bordową sukienkę Oliwia Kijak, Karolina Kociołkowska, której głowę zdobiły ogromne kwiaty białej lilii, ciało natomiast okrywała zwiewna, przezroczysta sukienka, bosa Katarzyna Bogatek, przyodziana w delikatną fiołkową szatę oraz Michalina Żurawska, której sukienka w kolorze turkusu zdobiła jej drobną posturę. Nimfy przyjęły prośbę dziewczyny i utopiły ją w odmętach Świtezi.

Trzecia odsłona miała miejsce w rodzinnym domu Maryli Wereszczakówny, którą grała Martyna Falkiewicz. Widzowie byli świadkami ostatniej, romantycznej rozmowy Adama Mickiewicza z damą jego serca. Żegnał ją czułymi słowami:

„Dojrzałem łezkę w twoim oku.
Jutro – rzekłem – jutro jadę”.

Czwarty akt prezentował rozmowę, jaką odbyli członkowie zgromadzenia Filomatów podczas spotkania, na którym zjawił się także wieszcz narodowy – Adam Mickiewicz. Członków spotkania literackiego odegrali, ubrani w kolorowe koszule i czarne spodnie, chłopcy z klasy 3bg: Maciej Michalczyk, Bartłomiej Sulima, Bartosz Konofalski, Wiktor Chrzanowski, Piotr Mikołajczyk, Dominik Łepecki, Piotr Kosiec i Mateusz Lipczyński, który grał spóźnionego na spotkanie Ignacego Domeyko. Jednym z elementów był zaśpiewany przez nich hymn Stowarzyszenia Filaretów:

„Hej użyjmy żywota!
Wszak żyję tylko raz.
Niechaj ta czara złota,
nie próżno wabi nas.
Po co te obce mowy.
Polski pijemy miód.
Lepszy śpiew narodowy
i lepszy bratni ród”.

           Głównymi bohaterami w piątej odsłonie byli: Adam Mickiewicz oraz Cyprian Kamil Norwid (Jakub Klonowski). Spotkanie odbyło się w tonacji smutku, gdyż głównym tematem rozmowy była śmierć żony Mickiewicza. W trakcie, Norwid zaprezentował fragment swojego wiersza, a także pozostawił gospodarzowi rękopisy najnowszego dzieła. Po tym spotkaniu wieszcz narodowy wyjechał do Turcji.

„Bo nie jest światło, by pod korcem stało
Ani sól ziemi do przypraw kuchennych,
Bo piękno na to jest, by zachwycało.
Do pracy, praca – by się zmartwychwstało”.

           Następnie Zofia Chojnacka zapowiedziała kolejny epizod z Dworku Szlacheckiego – Poeci. Przywoływała kolejno: Zygmunta Krasińskiego, Juliusza Słowackiego, Misię i Helenę Mickiewiczówny. Ubrani w eleganckie stroje pojawiali się na scenie i wypowiadali kwestie dotyczące poematów oraz samej osoby Adama Mickiewicza. Wspominali jego żywot i bogaą, pełną umiłowania ojczyzny twórczość.

„Biada nam zbiegi, żeśmy w czas morowy, schylone nieśly za granicę głowy” – tak Filip Grabarczyk grający pierwszego emigranta rozpoczął scenę siódmą, dotyczącą spotkania polskich uchodźŸców przebywających w Paryżu. W tym urywku wystąpili także: Maciej Michalczyk, Wiktor Chrzanowski, Dominik Łepecki i Piotr Bródka. Chłopcy wygłaszali wiersze dotyczące tęsknoty za Rzeczpospolitą oraz wszystkim, co tam zostawili.

Finałowa odsłona była fragmentem z epopei „Pan Tadeusz”. Wzięli w niej udział: Filip Grabarczyk (Tadeusz), Szymon Ciołkiewicz (Sędzia), Weronika Wójcik (Telimena) i Aleksandra Glibowska (Zosia). Przedstawiała ona fragment utworu, w której Sędzia prosi Telimenę o wydanie Zosi za Tadeusza oraz moment, w którym szlachcic rozmawia ze swą ukochaną. Przedstawienie zakończyło się gromkimi brawami i zrobieniem nam pamiątkowej fotografii. Świetnie się bawiliśmy wcielając się w nasze postacie. Na pewno ten dzień na długo pozostanie w naszej pamięci.

Wspólnie wykonali:
Oliwia Kijak, Szymon Witkowski, Agata Fogiel, Mateusz Polakowski, Maciek Michalczyk, Mateusz Lipczyński i Zosia Chojnacka