św. Maksymilian Maria Kolbe — patron sali nr 4
(1894-1941)
Całym swoim życiem i na koniec również śmiercią, w obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau, św. Maksymilian potwierdził to, co powtarzał: „Tylko miłość jest twórcza”.
Rajmund (imię z chrztu) Maksymilian Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli w roku 1894. Dzieciństwo spędził w Pabianicach. We Lwowie, wraz ze swoim starszym bratem, w 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów (OFMConv). Wówczas to otrzymał imię Maksymilian. Od 1912 r. studiował w Rzymie. Tam uzyskał doktorat z filozofii i z teologii, tam też wraz z kilkoma współbraćmi w 1917 r. zakłada stowarzyszenie pod nazwą Rycerstwo Niepokalanej. W Rzymie przyjął święcenia kapłańskie w 1918 r. Rok później wrócił do Polski. Od stycznia 1922 r. zaczął wydawać w Krakowie miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”.
W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor – wydawnictwo o nazwie Niepokalanów, który wkrótce stał się ogromnym katolickim ośrodkiem prasowym i ewangelizacyjnym. Tam wydawano kilka wysokonakładowych miesięczników a od 1935 r. także dziennik katolicki „Mały Dziennik”. Jego nakład w marcu 1936 r. wynosił w dni powszednie 115 tysiący egzemplarzy, by w 1938 r. osiągnąć (w 10 różnych wydaniach) prawie 250 tysięcy. Nakład sztandarowego miesięcznika „Rycerz Niepokalanej” w grudniu 1938 r. doszedł do miliona egzemplarzy.
W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Japonii i tam zaczął wydawać japoński odpowiednik „Rycerza Niepokalanej”, a wkrótce i w Japonii założył klasztor (Mugenzai no Sono) na wzór tego w Niepokalanowie. Rozpoczął organizowanie podobnych ośrodków w Chinach i Indiach. W 1936 r. wrócił jednak do Polski, aby pokierować Niepokalanowem, który już wtedy był największym klasztorem katolickim na świecie. W chwili wybuchu II wojny światowej żyło tam i pracowało około 700 zakonników.
W grudniu 1938 r. w Niepokalanowie ruszyła własna radiostacja i audycje rozpoczęło nadawać Radio Niepokalanów. Św. Maksymilian myślał także bardzo konkretnie, by usprawnić kolportaż niepokalanowskiej prasy, o budowie lotniska na terenie klasztoru, z którego mogłyby startować samoloty obsługiwane przez braci zakonnych. Ten ostani plan św. Maksymiliana jak i pomysł stworzenia specjalnego działu filmowego w Niepokalanowie przekreślił wybuch II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej o. Maksymilian wraz z trzydziestoma czterema braćmi zostaje aresztowany i wywieziony najpierw do obozu w Lamsdorf (Łambinowice), a później do Amtitz (Gębice), a wreszcie do Ostrzeszowa. Do Niepokalanowa powraca 8 grudnia 1939 roku. Po raz drugi zostaje aresztowany 17 lutego 1941 roku i osadzony w centralnym więzieniu Gestapo na Pawiaku w Warszawie. 28 maja 1941 roku zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz-Birkenau, gdzie stał się numerem 16 670. Tutaj krzepi upadłych na duchu, spowiada, dzieli się z innymi tym, co najcenniejsze: miską zupy i chlebem. W końcu ofiaruje swoje życie, za nieznanego mu więźnia Franciszka Gajowniczka.
O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity przez hitlerowców zastrzykiem trucizny, jako jeden z ostatnich więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym.
Został beatyfikowany 17 październka w 1971 r. przez papieża Pawła VI, natomiast Jan Paweł II, 10 października 1982 r., ogłosił go świętym, nazywając „patronem naszych trudnych czasów”.
MODLITWA
Boże, dzięki Twojej łasce święty Maksymilian Maria, gorliwy czciciel Niepokalanej Dziewicy, cierpliwie znosił udręki więzienia i oddał swoje życie za bliźniego, † spraw za jego wstawiennictwem, * abyśmy całym naszym życiem i śmiercią świadczyli o Twojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Wspomnienie liturgiczne: 14 sierpnia
Bibliografia:
(dostępna w bibliotece KLO)
- Domański J.: Ojciuec Maksymilian Kolbe, Warszawa 1971.
- Kluz W.: Czterdzieści siedem lat zycia, wyd. 3, Niepokalanów 1989.
- Dyczewski L.: Święty Maksymilian Maria Kolbe, Warszawa 1984.
- Kączkowska M.: Ojciec Kolbe, Niepokalanów 1980.
- Wojtczak A.: Święty Maksymilian Kolbe, t. 1-2, Rzym 1982.
- Bernatek L.J.: Żywoty świętych, Niepokalanów 1982.
- Winewska M.: Szaleniec Niepokalanej. Ojciec Maksymilian Kolbe, Niepokalanów 1957.
- Błogosławniony Maksymilian wśród nas, pod. red. B. Bejza, Warszawa 1974.
- Domański J.: Maksymilian Maria Rajmund Kolbe, w: Nasi święci, Polski słownik hagiograficzny pod red. A. Witkowskiej, Poznań 1995, s. 385-396.
- Mikołajczyk A.: Uświęcają nas i nasze dzieje. Piastów 1997, s. 447-471
Linki: